W końcu stycznia bieżącego roku ukazał się raport Komisji Europejskiej zatytułowany „Progress in Quality Assurance in Higher Education” poświęcony diagnozie zmian w zakresie zapewniania jakości w szkolnictwie wyższym w latach 2009 – 2013 – zmian zachodzących w obliczu takich wyzwań jak rosnąca liczba studentów oraz uczelni wyższych, rosnąca rola współpracy z interesariuszami zewnętrznymi, czy pojawianie się nowych technologii rewolucjonizujących kształcenie na poziomie wyższym (np. Massive Open Online Courses).
– Za jakość oferty edukacyjnej ostateczną odpowiedzialność ponoszą uczelnie – jednoznacznie rozstrzygają autorzy raportu, ale wskazują jednocześnie, że rolą agencji akredytacyjnych, rolą zewnętrznego zapewniania jakości jest wspieranie procesów wewnętrznych zachodzących w instytucjach szkolnictwa wyższego poprzez dokonywanie ocen, przeprowadzanie akredytacji oraz benchmarking.
Autorzy raportu formułują konkluzję, że efektywność procesów zapewniania jakości w funkcjonowaniu uczelni nie jest jeszcze w pełni satysfakcjonująca, a opracowany przez nich raport ma pełnić funkcję swoistego drogowskazu wskazującego obszary, w których tkwi niewykorzystany potencjał. Szczegolną rolę przypisują ponadto działaniom wspierającym tworzenie kultury jakości, a także zmierzającym do umiędzynarodowienia procesów związanych z zapewnianiem jakości.
Choć ze względu na perspektywę czasową publikacja w wielu fragmentach straciła na aktualności (nie są w niej odzwierciedlone m. in. zmiany w polskim systemie szkolnictwa wyższego wprowadzone w 2011 r., a zatem do statystyk należy podchodzić z pewną ostrożnością), to nadal stanowi ona interesującą lekturę, po którą z pewnością warto sięgnąć.